Η μοναξιά ως ψυχολογικό φαινόμενο

Η μοναξιά είναι ένα μεγάλο κοινωνικό φαινόμενο, το οποίο είναι υπεύθυνο για την εμφάνιση ψυχικών παθήσεων, αλλά και σωματικών.

Είναι σίγουρο ότι ο τρόπος που μεγάλωσε ο καθένας ως άνθρωπος ευθύνεται κατά πολύ για τον τρόπο που θα διαχειριστεί τη μοναξιά στη μετέπειτα ζωή του. Από ένα παιδί που δεν είχε βιώσει ουσιαστική σύνδεση στο σπίτι, αυξάνονται οι πιθανότητες να δημιουργηθεί ένας ενήλικας με σοβαρές ψυχικές μεταπτώσεις και θέματα μοναξιάς. Αν προσθέσουμε και το γεγονός ότι ο τρόπος επικοινωνίας έχει αλλάξει ριζικά τα τελευταία χρόνια, λόγω αυξημένης κοινωνικής δικτύωσης και, αντίστοιχα, λόγω έλλειψης κοινωνικής επαφής, κατανοούμε τη δυσκολία βαθύτερης και ουσιαστικής σύνδεσης.

Η σιωπηλή επίδραση της πανδημίας στη σύνδεση

Το μοίρασμα, η αγκαλιά και τόσα άλλα στοιχεία που έδιναν τροφή στην ψυχή, με την εμφάνιση της πανδημίας του κορονοϊού, λιγόστεψαν. Αυτό έφερε στην επιφάνεια αρκετά ψυχικά ζητήματα, θέματα που παρέμεναν μουδιασμένα στον ψυχισμό μας.

Δεν ήταν τυχαία, λοιπόν, η έξαρση της μοναξιάς και τόσων άλλων θεμάτων που παρουσιάστηκαν.

Είναι σημαντικό να βρεθούν τρόποι που να ενθαρρύνουν το κάθε άτομο να ανοιχτεί κοινωνικά, αλλά χωρίς να επιλέγει ανθρώπους και παρέες χωρίς να βρίσκει κοινά υπαρξιακά ή κοινωνικά ενδιαφέροντα, διότι αυτό θα δημιουργήσει μεγαλύτερο αίσθημα μοναξιάς. Το άτομο μπορεί, σε αυτές τις περιπτώσεις, να βιώσει για ακόμη μία φορά ματαίωση στην προσπάθειά του, με αποτέλεσμα να κλειστεί ακόμα πιο πολύ στο κλουβί της μοναξιάς του.

Από την αποφυγή στην κατανόηση

Καλό είναι να μάθουμε το εκάστοτε άτομο να αναγνωρίζει γνωστικά το πώς δημιουργείται, πώς ενεργοποιείται μέσα του, με ποιες πεποιθήσεις συνδέεται, όπως και με ποια συναισθήματα συνυπάρχει. Γενικά, όσες περισσότερες πληροφορίες μαζέψει το άτομο, τόσο πιο κατανοητό θα γίνει αυτό το άγνωστο πεδίο όπου βουλιάζει.

Όσο το πεδίο αυτό αναγνωρίζεται, τόσο θα μπορεί το άτομο να το διαχειριστεί. Εδώ υπάρχει μία διαφορά: στην κλασική διαχείριση της μοναξιάς συνήθως προσπαθούμε να την αποφύγουμε, ενώ εδώ, αντίθετα, το άτομο τη μελετά, αναγνωρίζοντας το πώς λειτουργεί μέσα του.