Ξεχνάμε την ζωή να αγαπάμε, κοιμόμαστε και ξυπνάμε και η ζωή περνά και εμείς τουρίστες γινόμαστε στο κορμί μας.
Ξεχνούμε πώς τίποτα μα τίποτα δεν είναι δεδομένο ακόμα και η πνοή που θαρρούμε δεδομένη κάποια στιγμή δεν θα υπάρχει.
Και εμείς ξεμείναμε στην ιερή μας μάχη, μάχη για επιβίωση, μάχη για τα ιδανικά μας, μάχη για τα πιστεύω μας στο φόβο μην μας καταπιεί ο υπόκωφος θυμός που την πόλη μασουλά και φτύνει ξανά και ξανά.
Και λησμονήσαμε μέσα στην φούρια της μάχης να αγαπάμε να ερωτευόμαστε να κοιτάμε το φεγγάρι.
Και τώρα;
Καλά τα ιδανικά και τα πιστεύω μας, τι να τα κάνουμε με την ψυχή άγονη πια να έχει μείνει.
Μάχη χωρίς ψυχή, πόλεμος θα γίνει που κορμιά θα κομματιάσει και σπίτια θα ρημάξει μην γελιέσαι, δεν υπάρχει καμία ιερή μάχη που έξω από την καρδιά σου να γίνεται, μόνο αυτή η μάχη έχει ιερότητα.
Γι’ αυτό σταματά ότι στο βωμό θυσιάζεις και στοχάσου έντιμα για μια φορά, ποιόν πολεμάς, γιατί, από ποτέ;
Και κάνε το κοιτώντας το φεγγάρι γιατί μόνο αυτό ξέρει, όταν είναι ολόγιομο, πως καθρέφτης να γίνει στην σκιά σου.
Ψυχοθεραπεία & Ολιστική Προσέγγιση της Υγείας
Ιωάννα Μπράτη